تاریخچه ای از گوشواره ها
گوشواره یکی از جواهرات انسان ها از زمان های گذشته تا به امروز است که در فرهنگ های مختلف مورد استفاده قرار می گرفته است، در دوران باستان استفاده از گوشواره فقط مختص مردان بوده است و بعدها زنان هم از این شیء زینتی استفاده کردند. در فرهنگ غرب، این پوشش ابتدا در میان زنان آفریقایی متداول بوده است. نخستین نشانه های پیدایش گوشواره را می توان در تمدن ایلام جستجو کرد. در پیکره های تخت جمشید نیز استفاده از گوشواره دیده می شود، در معدن نمک زنجان پیکر فسیل شده مردی کشف شد که بر گوش چپ او گوشواره ای از جنس طلا آویخته شده بود. استفاده از گوشواره در دوران هخامنشی بسیار رایج بوده است، در دوره ساسانیان مردان نیز مانند زنان از گوشواره استفاده می کردند.
گوشواره جز زیورآلاتی می باشد که از جنس طلا، پلاتین و نقره که همراه با جواهر و سنگ، دانه گرانبها، فلزات، پلاستیک، دانه های چوبی، مهره ها و ... می تواند، ساخته می شود. یکی از رسم های بسیار کهن سوراخ کردن گوش برای استفاده از گوشواره می باشد، در کشور ما هم مرسوم است که این کار در سنین کودکی انجام شود.
انواع گوشواره
- گوشواره کلیپسی: این گوشواره با وارد کردن فشار به دو طرف لاله ی گوش در جای خود ثابت می ماند.
- گوشواره میخی (دکمه ای): محبوب ترین و رایج ترین نوع گوشواره ها هستند.
- گوشواره حلقه ای: یک قطعه فلز است که از عقب و جلو گوش را احاطه می کند و فضایی بین پایین گوشواره و لاله گوش ایجاد می کند.
- گوشواره آویزی: این گوشواره ممکن است کاملا از فلز تشکیل شده باشد و یا با سنگ های قیمتی یا الماس ترکیب شده باشد و در زیر لاله ی گوش آویزان می شود.
- گوشواره بخیه ای: این گوشواره ظاهری ساده دارد و در همه حال می توان از آن استفاده کرد. یک زنجیر ساده دارند به آن «نخ» هم می گویند، از بین سوراخ های گوش می گذرند و این امکان را ایجاد می کنند که سنگ، الماس یا فلزاتی که در آن به کار رفته شده آزادانه در جلوی گوش شما آویزان شوند بدون اینکه هیچ قفلی در پشت گوش داشته باشند.
سوراخ کردن گوش
نرمه گوش (قسمت گوشتی پایین گوش) از جمله امن ترین نواحی بدن برای اتصال آویز و گوشواره هاست. در بسیاری از خانواده ها مرسوم است که گوش دختربچه ها را در سنین بسیار کم و با روش های خانگی نخ و سوزن سوراخ می کنند؛ اما این روش ممکن است به دلیل استریل نبودن شخص را دچار عفونت کند. فراموش نکنید که بهتر است فصل‌های سرد سال مانند پاییز و زمستان را برای سوراخ کردن گوش انتخاب کنید، چون احتمال عفونت گوش پس از سوراخ کردن در ماه‌های گرم سال، بیشتر است.
بهتر است برای سوراخ کردن گوش کودکان به مراکز درمانی مجاز که از استریل بودن وسایل و تجهیزات آن مطمئن هستیم مراجعه کنیم، زیرا احتمال انتقال عفونت هایی مثل هپاتیت و کزاز با وسایل آلوده وجود دارد. بهتر است در این مورد از پزشک کودک خود راهنمایی بخواهید.
گوشواره طبی چیست؟
این گوشواره ها استریل شده و درنتیجه باعث بروز حساسیت و عفونت گوش نخواهد شد. گوشواره طبی دارای گیره محکم و مناسب بوده و به راحتی قابل انداختن می باشد. این نوع گوشواره پزشکی برای جلوگیری از بسته شدن سوراخ های گوش پس از ایجاد کردن آن ها، استفاده می شود. استفاده آسان از گوشواره های طبی از مزایای آن است . این محصولات فاقد درد و خونریزی حتی به میزان اندک می باشند، بی صدا و ضد حساسیت می باشند.
گوشواره طبی یا گوشواره اصلی؟ اگر گوش را سوراخ کردید، حواس‌تان باشد که گوشواره طبی نباید زودتر از 4 تا 6 هفته بعد از سوراخ کردن، از گوش خارج شود. اما پس از 3 هفته می توانید آن را جایگزین گوشواره اصلی کنید (استریل کردن گوش و گوشواره‌ها با الکل فراموش نشود). در غیر این صورت، زخمِ تازه جوش می‌خورد و سوراخ ناپدید می‌شود؛ حتی اگر گوش فقط یک تا دو روز بدون گوشواره باشد. حالا اگر بعد از گذشت یک تا سه روز از سوراخ کردن گوش متوجه قرمزی، تورم یا درد شدید، باید به پزشک مراجعه کنید، چون احتمال عفونت وجود دارد.
توصیه‌های انجمن بیماری های کودکان درخصوص استفاده از گوشواره و سوراخ کردن گوش
آکادمی بیماری‌های کودکان آمریکا برای پیشگیری از عفونت و سایر عوارض پس از سوراخ کردن گوش، توصیه‌های جالبی برای همه والدین دارد. این توصیه‌‌ها در تمامی کشور‌های دنیا مورد توجه والدین قرار گرفته و اگر به طور دقیق آنها را رعایت کنید، می‌توانید مطمئن باشید که پس از سوراخ‌کردن گوش فرزندتان مشکلی برای او پیش نخواهد آمد.
- کودکتان را برای سوراخ کردن گوش، نزد پزشک، پرستار یا تکنسین ماهر در این کار ببرید. لذا سوراخ کردن گوش در خانه کاملا غیربهداشتی است.
- گوش پیش از سوراخ کردن باید با الکل یا محلول های مشابه کاملا ضدعفونی شود. اگر شما کودکتان را به یکی از مراکز بهداشتی برای سوراخ کردن گوش ببرید، کارکنان این مراکز، مواد ضدعفونی کننده را با غلظت مناسب، پیش از سوراخ کردن گوش کودک مورد استفاده قرار می‌دهند.
- بهتر است ابتدا از گوشواره طبی ساده استفاده کنید تا از احتمال بروز واکنش حساسیتی کاسته شود. این گوشواره‌های طبی، اغلب میخی شکل هستند. بنابراین انواع دیگر گوشواره‌ها که اغلب از فلزات بدل ساخته شده‌اند، برای استفاده بلافاصله پس از سوراخ کردن گوش کودک مناسب نیستند.
- سوراخ کردن گوش باید تحت شرایط استریل باشد
مراقبت های بعد از سوراخ کردن گوش
- روزی چند بار گوش را چک کنید تا در صورت بروز عفونت آن را درمان کنید.
- اگر وضعیت گوش نگران کننده است حتما به پزشک مراجعه کنید تا فرد را از نظر سلامت گوش معاینه کند.
- در زمان حمام کردن حتما گوش آن را با یک پوشش پلاستیک بپوشانید تا در معرض رطوبت نباشد.
- از جنس طلا فقط برای گوشواره استفاده کنید و یا روکش آن طلا باشد زیرا هر گوشواره دیگری سبب عفونت گوش می شود.
ورم و حساسیت در اطراف محل سوراخ گوش، ممکن است از علایم عفونت آن باشد. علائم شایع عفونت سوراخ گوش شامل این موارد است: ورم، قرمزی، درد، حساسیت، سوزش، خارش، ترشحات زرد رنگ.
به عنوان یک دستورالعمل کلی، بهتر است سوراخ کردن گوش فرزند زمانی انجام شود که به اندازه ی کافی بزرگ و بالغ شده باشد، به گونه ای که خود بتواند مراقبت های پس از سوراخ شدن گوش را انجام دهد. گوشواره نباید به مدت چهار تا شش هفته برداشته شود، بلکه باید هر روز به آرامی در گوش چرخانده شود. اگر ناحیه سوراخ شده قرمز یا حساس شود، ممکن است نشانه ی یک عفونت در حال توسعه باشد و باید سریعاً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
