پوست ساختاری ظریف و تاثیر پذیر دارد و در حین کارهای روزمره ممکن است هر نوع خراش، بریدگی و آسیبی به آن وارد شود. بنابراین به نظر می رسد زندگی بدون چسب زخم، این باند کوچک و مفید، حتما چیزی کم خواهد داشت ! اولین چسب زخم نیز بر اساس همین نیاز انسان به مراقبت از پوست به وجود آمد. جوزفین دیکسون و همسر او ارل دیکسون برای رهایی از زخم هایی که بر اثر عدم مهارت جوزفین در آشپزی به وجود می آمد، با قرار دادن قطعات نوار چسب و گاز پنبه ای نوعی محافظ زخم ابداع کردند. به تدریج ارل، با قرار دادن قطعات نخی پنبه ای به شکل مربع در فواصل مساوی بر روی نوار چسب و پوشاندن آنها با کرولین ، چند باند آماده تهیه کرد. پس از مدتی او در مورد این اختراع جدید با رئیس خود صحبت کرد و به زودی اولین باندهای چسب تحت نام تجاری معروف BAND-AID در جهان تولید و فروخته شدند. اما امروزه نیز زخم های سطحی بر اثر بی دقتی و کار با اشیای تیز و برنده به وجود می آید و چسب زخم، اولین راه حل آسان و کاربردی است که به ذهن هر کسی می رسد.
چسب زخم را نمی توان برای همه زخم ها و جراحات پوستی استفاده کرد. برای آشنایی با کاربرد آن باید به انواع خراشها و بریدگیهای پوست اشاره کنید. وقتی قوام و پیوستگی طبیعی پوست بر اثر تماس با اشیا تیز و ... از بین برود، زخم ایجاد شده و نیاز به راه حلی برای بازگرداندن این پیوستگی دارد. لایه سطحی پوست اپیدرم، لایه داخلی آن درم و لایه آخر آن چربی است. اگر خراشهای پوستی در اپیدرم ایجاد شوند، خونریزی ایجاد نشده و در صورت مراقبت و عدم تماس پوست با مواد آلرژی زا و آلودگی، بهبود می یابد. اما اگر لایه درم پوست آسیب ببیند و خونریزی ایجاد شود، در صورت عمیق نبودن خراش می توانیم با چسب زخم لبه های پوست را به هم نزدیک کرده و شرایط پیوند خوردن دوباره آن را فراهم کنیم. اما در مورد زخمهای عمیق تر در صورت استفاده از چسب زخم، جای زخم بعد از پیوند پوست باقی خواهد ماند و باید حتما به وسیله بخیه لبه ها را به هم نزدیک کرد. پس در مورد زخمهای سطحی درم می توان از چسب زخم به عنوان نوعی بخیه برای پوست استفاده کرد. اما در هر دو نوع زخم، تمیز و استریل بودن محل زخم و چسب و هر نوع لایه پوشاننده آن بسیار مهم است.
نکته قابل توجه در استفاده از چسب زخم این است که باند سفید داخل آن کاملا بر روی زخم قرار گرفته و به هیچ وجه لایه چسب دار آن به زخم نچسبد. این باند سفید حاوی مقادیر استانداردی از زینک است و رطوبت زخم را نیز جذب می کند. بنابراین به زخم کمک می کند که زودتر ترمیم شده و پیوند بخورد.
اولین نکته در استفاده از چسب این است که از انواع استریل و استاندارد آن استفاده کنید. همچنین اگر پوست حساسی دارید بهتر است از فروشنده بخواهید چسب زخم ضد آلرژی به شما بدهد. در ساخت این نوع چسب ها موادی که آلرژی زا باشد یا مواد عطری که پوست را تحریک می کند، به کار نرفته است. چسبهای گیاهی نیز تولید شده اند که مواد گیاهی همچون آلوورا برای ترمیم زودتر زخم و بالا بردن دوام چسب در ساخت آنها به کار رفته است.
لایه محافظ و بیرونی چسب ها معمولا از نوع پارچه ای است که علاوه بر جذب رطوبت پوست و کمک به ترمیم زودتر زخم، به تبادل هوا و خشک شدن به موقع پوست نیز کمک می کند. اما توجه داشته باشید که چسبهای پارچه ای به سرعت در اثر تماس با آب یا رطوبت، خیس شده و موجب جذب آلودگی و عفونت زخم می شود. بنابراین اگر از عدم تماس پوست خود با هر نوع رطوبت برای چند ساعت مطمئن هستید از انواع پارچه ای آن استفاده کنید تا زخم هوا خورده و زودتر ترمیم شود.
چسبهای نایلونی در اثر تماس با آب خیس نشده و طول عمر بیشتری دارند اما به نفس کشیدن پوست کمک نمی کنند. اگر در طول روز قرار است با آب یا آلودگی های محیطی در تماس داشته باشید بهتر است موقتا از چسب زخمهای نایلونی استفاده کنید.
چسب زخم هایی که از دو لایه پارچه ای و نایلونی ساخته شده اند، علاوه بر اینکه به خشک ماندن پوست و جذب رطوبت آن کمک می کنند، در تماس با رطوبت خیس نشده و مانع جذب آلودگی و عفونت پوست می شوند. امروزه انواع چسب زخم در اشکال و رنگهای مختلف و حتی چسب زخم هایی ویژه کودکان تولید شده که علاوه بر خاصیت ترمیم زخم و محافظت آن از آلودگی و رطوبت، با زیبایی ظاهری، احساس خوبی در افراد آسیب دیده و کودکان ایجاد می کنند.