لوله تراشه کافدار فنردار (اسپیرال)

لوله تراشه برای کمک به تنفس بیمار در داخل نای قرار داده می شود. این کاتتر می تواند مسیر تنفسی را باز نگه دارد. هدف از استفاده از این لوله خمیده ایجاد یک مسیر هوایی و حفظ این مسیر بوده تا تبادلات گازی انجام شود.

لوله تراشه کافدار فنردار (Reinforced ET Tube with Cuff)

لوله تراشه یا همان لوله اندوتراکیال یک لوله پلاستیکی قابل انعطاف است که از طریق دهان یا بینی درون نای قرار می گیرد تا به انتقال اکسیژن و گازهای بیهوشی در هنگام بیهوشی و یا در هنگامی که بیمار توانایی تنفس ندارد توسط دستگاه های تنفس مصنوعی به بیمار اکسیژن رسانی شود. لوله تراشه اسپیرال یا همان فنردار از سایز 2/5 الی 8/5 میلی متر موجود است.

فرآیند قرار دادن لوله تراشه فنردار داخل نای توسط لارنگوسکوپ را لارنگوسکوپی می گویند. لوله تراشه وسیله ای پلاستیکی است که برای تهویه بیماران در صورت عدم هوشیاری و نیاز به تنفس مکانیکی مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع یکی از اجزای اصلی برای القای بیهوشی عمومی بیماران لوله تراشه می باشد. البته بجای لوله تراشه می توان از لارنژیال ماسک نیز برای لوله گذاری استفاده نمود. این موضوع به صلاحدید پزشک و شرایط بیمار بستگی دارد.

کاربرد لوله تراشه کافدار فنردار

با قرار دادن صحیح لوله تراشه کافدار فنردار باید فاصله کافی (۲-۵ سانتی متر) بین نوک لوله و انتهای آن و فاصله کافی (۱.۵-۲.۵ سانتی متر) بین حاشیه پروگزیمال کاف تا تارهای صوتی رعایت شود. بیشتر لوله تراشه ها برای بزرگسالان دارای دو علامت راهنمای درج سیاه در ۲ و ۴ سانتی متر بالاتر از کاف یا یک علامت در ۲-۳ سانتی متر بالای کاف هستند. تراز شدن علائم با تارهای صوتی به قرار گرفتن لوله تراشه در عمق صحیح کمک می کند. با این حال ، این روش به تجسم تارهای صوتی با لارنگوسکوپ متکی است.

زبان بزرگ، دندان های برجسته، گردن کوتاه یا خون و ترشحات ممکن است عمل قرارگیری لوله تراشه در گلو را دشوار کند. برای جایگذاری راحت لوله تراشه، از گاید لوله تراشه استفاده می شود. این گاید ها در اندازه های مختلف و متناسب با اندازه های لوله تراشه ها، تولید شده و مورد استفاده قرار می گیرند. ممکن است حلق بیمار دچار عفونت و یا التهاب شده باشد و عمل جایگذاری لوله تراشه را دشوار کند. در چنین مواقعی از گاید لوله تراشه استفاده می شود که به جایگذاری راحت تر لوله تراشه و وارد کردن آن در گلوی بیمار کمک می کند.

نحوه قرار دادن لوله تراشه فنردار چگونه است؟

ابتدا کاف لوله تراشه فنردار را باد کرده و از سوراخ نبودن ان مطمئن میشوید.سپس توسط  لارنگوسکوپ یک بار مصرف یا دائمی مجرای دهان را باز کرده و نوک لوله تراشه از حنجره بیمار عبور می دهیم. سپس کاف را برای جلوگیری از آسپیراسیون پر و سپس با استفاده از فیکساتور لوله تراشه محل آن را با ثبت درجه ورود لوله تراشه ثبت می کنیم.

معایب لوله گذاری با استفاده از تراشه کافدار فنردار

۱. احتمال شککستگی دندان حین لارنگوسکوپی

۲. احتمال لارنگواسپاسم بیمار.بخاطر کاف پر شده ان در مسیر تراشه

۳. احتمال اسیب به vocal cord  و خونریزی

۴. احتمال گرفتگی صدای بیمار پس از عمل جراحی

۵. احتمال ایجاد تروما در مجرای دهانی

سایز های روتین لوله تراشه فنردار

سایز ۶٫۵ و ۷ معمولا برای کودکان و بانوان استفاده می شود

سایز ۷٫۵ و ۸ معمولا بری اقایان مورد استفاده می باشد

سایز ۸٫۵ برای افراد با جثه بزرگ

ویژگی‌‌‌های لوله تراشه کافدار فنردار (اسپیرال با گاید)

دارای لوله خمیده پی وی سی فنردار با فنر از جنس استیل ضد زنگ

انعطاف پذیر است

نوک صیقلی شده

درجه بندی به میلی متر

دریچه چشمی دارد

کاف کم فشار

بالون پیلوت و سوپاپ نگه دارنده

رابط استاندارد دارد