انسولین هورمونی است که لوزالمعده تولید می کند و سبب ورود قند به داخل سلول ها می شود. همه سلول های بدن انسان از قند به عنوان منبع انرژی استفاده می کنند. قند در دو حالت واردخون می شود:
بعد از غذا خوردن (از قند موجود در غذا)
و بین وعده های غذایی (قند تولید شده توسط کبد).
در این بیماری توانایی تولید هورمون انسولین در بدن از بین میرود یا بدن در برابر انسولین مقاوم شده و بنابراین انسولین تولیدی نمیتواند عملکرد طبیعی خود را انجام دهد. نقش اصلی انسولین پایین آوردن قند خون توسط سازوکارهای مختلف است. وقتی فردی دیابت دارد، قند نمی تواند وارد سلول ها شود و در خون جمع می شود و بدن نیازمند دریافت نسولین تزریقی است.
دیابت 2 نوع است:
دیابت نوع یک: در این نوع بیماری انسولین در بدن تولید نمی شود.
دیابت نوع دو: در این نوع دیابت انسولین تولید شده کافی نیست.
امکان مصرف خوراکی انسولین وجود ندارد چون انسولین یک پروتئین است و توسط آنزیم های گوارشی هضم می شود. به بیان
دیگر، انسولین باید به صورت زیر پوستی استفاده شود.
سرنگ انسولین یک سرنگ مخصوص برای تزریق زیرپوستی انسولین است که از سرنگ های معمولی کوچکتر است. این سرنگ ها یک بار مصرف هستند و فقط برای یک بار تزریق باید مورد استفاده قرار گیرند.
3.0 میلی لیتری: این نوع سرنگ می تواند تا 30 واحد انسولین را در خود جای دهد
سرنگ 5.0 میلی لیتری: این نوع سرنگ می تواند تا 50 واحد انسولین را در خود جای دهد
سرنگ 1 میلی لیتری: این نوع سرنگ می تواند تا 100 واحد انسولین را در خود جای دهد.
در سرنگ های 1 میلی لیتری از سوزن های گیج 29 یا 30 ولی در سرنگ های
5.0 و 3.0 میلی لیتری از سوزن های گیج 31 استفاده می شود. معمولا طول
سوزن می تواند 8 یا 7.12 میلی متر باشد.