نای که به آن لوله تنفسی نیز گفته می شود، لوله ای است که اکسیژن را به ریه های انسان می رساند. اندازه لوله تنفس با سن و اندازه گلو مطابقت دارد. این لوله توسط یک کاف کوچک هوا در محل خود نگه داشته می شود که پس از قرار دادن در اطراف لوله باد می شود. نای دقیقاً از زیر حنجره شروع و از پشت استخوان سینه یا جناغ کشیده می شود. نای به دو لوله کوچک تر تبدیل می شود: برانش اصلی راست و چپ. هر لوله به یکی از ریه ها متصل است. برونش ها نیز به مجاری کوچک تر و کوچک تر در داخل ریه تقسیم می شوند.
نای از غضروف های سخت، عضلات و بافت همبند تشکیل شده است. پوشش آن از بافت صاف تشکیل شده است. هر بار که نفس می کشید ، لوله تنفس شما کمی طولانی و پهن می شود. وقتی نفس می کشید به اندازه قبلی خود برمی گردد. اگر مسیر راه هوایی مسدود یا آسیب دیده باشد ، ممکن است در تنفس مشکل داشته باشید یا اصلاً نتوانید نفس بکشید. این زمانی است که لوله تراشه می تواند لازم باشد. لوله گذاری تراشه (EI) غالباً یک روش اضطراری است که در افرادی که بیهوش هستند یا نمی توانند به تنهایی نفس بکشند انجام می شود. EI یک راه هوایی باز را حفظ می کند و به جلوگیری از خفگی کمک می کند. در یک EI معمولی ، بیهوشی انجام می شود. سپس یک لوله پلاستیکی انعطاف پذیر از طریق دهان در نای قرار می گیرد تا به شما کمک کند تا نفس بکشید.
لوله تراشه (Endotracheal tube) کاتتریست که داخل نای قرار گرفته و با هدف ایجاد و حفظ راه هوایی مطمئن برای بیمار جهت سهولت تبادلات گازی مورد استفاده قرار می گیرد. از لوله تراشه برای انتقال اکسیژن با غلظت بالاتر از غلظتش در هوا و همچنین برای انتقال سایر گازهایی چون هلیم، نیتریک اکسید، دی نیتروژن مونوکسید، زنون یا چند مورد گازهای بیهوشی فرار، همچون دسفلوران، ایزوفلوران و سووفلوران به بیمار حین بیهوشی استفاده میشود.
همچنین به واسطه لوله تراشه میتوان داروهایی نظیر سالبوتامول، آتروپین، اپینفرین، ایپراتروپیوم بروماید و لیدوکائین استفاده کرد. لوله تراشه معمولاً به عنوان وسیلهای جهت اداره کردن راه هوایی بیمار در هنگام بیهوشی عمومی، مراقبتهای ویژه، تهویه مکانیکی و شرایط اورژانسی مورد استفاده و کاربرد قرار می گیرد.
لوله گذاری یک روش تهاجمی است و می تواند باعث ناراحتی قابل توجهی شود. با این حال، به طور معمول به فرد بیهوشی عمومی و داروی شل کنندگی عضلات داده می شود تا دردی احساس نکند. در بعضی از شرایط خاص پزشکی، ممکن است لازم باشد این روش در حالی که فرد هنوز بیدار است انجام شود. از بی حسی موضعی برای بی حسی راه هوایی استفاده می شود تا از این طریق ناراحتی کاهش یابد.
ساخته شده از پلاستیک PVC بی ضرر و شفاف
برای کاربرد اورال و نازال
حجم زیاد و فشار کم کاف
سوراخ نرم و مورفی
پایلت بالن
والو مناسب برای به کارگیری سرنگ همراه با لور لاک یا بدون لورلاک
کانکتور 15mmخمیده ی استاندارد
لاین غیر شفاف X-ray در سرتا سر تیوپ
عاری از لاتکس
یکبار مصرف
این نوع لوله تراشه در دو مدل کاف دار و بدون کاف موجود میباشد و دارای لوله فنری به جهت افزایش استحکام لوله تراشه است که به طور موقت برای کمک به تنفس فرد به کار میرود و میتواند مسیر تفسی را باز نگه دارد. این لوله تراشه دارای نوک خمیده نرم میباشد که به آسانی از راه بینی یا دهان وارد نای میگردد و سپس به عنوان یک مسیر هوایی عمل میکند. سر دیگر این لوله به ونتیلاتور متصل و از طریق آن مسیری برای عبور اکسیژن به ریهها فراهم میکند.
این نوع لوله تراشه در جراحی قلب و سینه کاربرد دارد. زمانی که قصد جدا کردن اتصال دو برونش از همدیگر برای جلوگیری از ورود خون و عفونت از یک برونش به برونش دیگر استفاده میگردد. این نوع لوله تراشه از دو لوله تراشه با طول نابرابر است که به یکدیگر چسبیده اند. لوله کوتاه تر در نای و لوله بلندتر بنابر این که تهویه در کدام برونش صورت گیرد در نایژه چپ یا راست قرار میگیرد.
شایع ترین علت نشت از کاف، تماس غیر یکسانی بین کاف و دیواره تراشه است، منشاء دیگر نشت کاف، کارکرد ناقص دریچه یک طرفه ای است که در ورودی تزریق هوا وجود دارد و بطور معمول کاف را در حال باد شدن نگه میدارد. ممکن است این دریچه دچار نشتی شود و اجازه دهد که هوا به خارج از کاف فرار کند. در این وضعیت، میتوان با کلامپ کردن لوله باد کننده کاف، کاف را از دریچه معیوب جدا کرده و از نشتی مکرر کاف جلوگیری نمود.
علی رغم تصور سایرین، باد کردن کاف، تراشه را آن چنان کیپ نمیکند که از آسپیره شدن ترشحات دهان و لوله ای که برای تغذیه گذاشته می شود، به داخل راه های هوایی پایینی جلوگیری شود. در بیش از ۵۰% از بیماران وابسته به ونتیلاتور که تراکئوستومی دارند، آسپیره شدن بزاق و مایع موجود در لوله تغذیه به اثبات رسیده است. این موضوع تاکیدی است بر ارزش ساکشن کردن روتین تراشه برای پاکیزه سازی ترشحات راه های هوایی.